Zahir Pajaziti

Zahir Pajaziti lindi më 1 nëntor të vitit 1962 në Turuqicë, Podujevë,
Kosovë, ra dëshmor më 31 janar të vitit 1997 në Pestovë Vushtrri,
Kosovë, ishte ushtarak i UÇK-s dhe Hero - dëshmor shqiptar i Luftës së
Kosovës.

Biografia
Zahir Pajaziti u lind në një familje bujare në fshatin Turuqicë të
Llapit më 1 nëntor të vitit 1962, ishte fëmiu i pestë i prindërve Qerim
Pajaziti dhe Fatime(Rudari) Pajaziti.

Nga dyert e kësaj familje kanë dalë ushtarakë që në Luftën e Parë dhe
të Dytë Botërore. Po ashtu edhe babai i Zahirit, Qerimi ishte
pjesëmarrës aktiv në forcat progresive të asaj kohe.

Zahiri që në fëmijëri ishte rritur në frymën e babait të tij për dashurinë ndaj atdheut.

Shkollën fillore e kreu në fshatin e tij, kurse të mesmen, shkollën e
policisë, e regjistroi në vitin akademik 1976-‘77 në Vushtrri. Nga
shkolla u përjashtua me arsyetimin: sjellje të papranueshme ndaj
organit të shkollës, arsyetim që përdorej zakonisht për persona që
kishin pikëpamje tjera nga organi shkollor i asaj kohe.

Në vitin 1980, bashkë me dy bashkëpunëtorë të tij, Raif Sfishta dhe
Nexhmi Dabinofci kalojnë ilegalisht kufirin e Shqipërisë dhe për këtë
burgosen në Shkodër për 18 ditë. Pas kthimit në vendlindje ai burgoset
nga policia lokale e Orllanit dhe dënohet si i mitur me 15 ditë burg.

Pasi që kreu shkollën e mesme në Orllan, Zahiri në vitin 1981 fillon
ndjekjen e mësimeve në Fakultetit Filologjik të Universitetit të
Prishtinës drejtimin e gjuhës angleze. Po në këtë vit ai vijon
shërbimin ushtarak për 12 muaj dhe në vitin 1985 e vazhdon atë edhe për
tre muaj në Beograd.
Aktiviteti politik
Në vitin 1981, Zahiri fillon të marrë pjesë aktive në organizimin e
Demonstratave të 81-shit në Podujevë. Nga kjo kohë veprimtaria e tij
deri në vitin 1989 kryesisht është në organizimin e tubimeve
protestuese dhe shpërndarjen e trakteve të ilegales.

Kështu gjatë kohës së ndryshimit të kushtetutës së Kosovës 1988-‘89,
Zahiri rrit intensitetin e punës së tij duke u angazhuar në rrethe më
të gjera dhe organizon protestën e parë anti-jugosllave në Orllan.

Gjatë kohës së krijimit të partive politike në Kosovë, Zahiri merr
pjesë në themelimin e Parlamentit Rinor dhe formimin e degës së saj në
Orllan, e më vonë, në vitin 1994, kur Palamenti Rinor u shndërrua në
parti politike, themeloi degën e Partisë Parlamentare të Kosovës në
Orllan.

Zahir Pajaziti po ashtu ishte pjesëmarrës aktiv në tubimet e pajtimeve
të gjaqeve. Ai ndihmoi këto tubime dhe njëherit filloi formimin e
grupeve rinore me qëllim të aktivizimit të rinisë në aksione të
ndryshme shoqërore e më vonë pas shpalljes së Pavarsisë ë Kosovës edhe
në aksione ushtarake.

Aktiviteti ushtarak
Në rrethanat e krijuara gjatë grevave të përgjithshme në Kosovë të
mbajtura më 3 shator të vitit 1990, Zahiri dhe aktivistët tjerë
fillojnë të punojnë për ngritjen e një rrjeti sigurimi në Kosovë. Si
rezulltat i kësaj pune Zahiri dhe aktivistët e Orllanit krijojnë
Shtabin e Njësisë Guerile në Orllan.

Në vitin 1991 pasi që në Kosovë fillojnë që punët e ilegalës të
kordinoheshin me legalen Zahiri shkon në Shqipëri për qëllime
ushtarake. Me të kthyer në Kosovë në vitin 1992, grupi i tij zbulohet
dhe Zahirit i duhet të kalojë në ilegalitet për disa muaj. Deri në 1992
ai kontribuoi në furnizimin me armatim të shtabeve të krijuara në
rrethinën e Orllanit.

Gjatë vitit 1994, Zahiri filloi të angazhohet edhe në pjesë tjera të
Kosovës për krijimin e UÇK-së. Kështu, ai është një nga themeluesit e
Shtabit të Përgithshëm të UÇK-së dhe anëtar i tij nga fillimi, nga ku
fillon të bëhet koordinimi i aktiviteteve politike dhe ushtarake në të
cilat Zahiri luante një rol të madh si në zgjerimin e fushës së
ndikimit, po ashtu edhe në furnizimin me armatim. Zahiri shquhet në
këtë kohë si organizues dhe zbatues i shkëlqyeshëm i sulmeve guerile
ndaj forcave serbe në Kosovë, po veçanërisht në rajonin e Llapit.

Vdekja

Në janar të vitit 1997 grupi i tij zbulohet nga sigurimi serb. Më 31
janar Zahir Pajaziti ishte duke udhëtuar nga Prishtina në drejtim të
Vushtrrisë së bashku me bashkëluftëtarin dhe nipin e tij Hakif
Zejnullahu dhe bashkëluftëtarin tjetër Edmond Hoxha nga Juniku, forcat
serbe kishin vënë pritë në fshatin Pestovë, ku të tre bien heroikisht
në luftë me ta.